Tatrzańskie liczenie kozic

Prawie dwieście osób rozpoczęło liczenie kozic zamieszkujących Tatry. Po polskiej stronie granicy, kozice obserwuje 50 osób, po stronie słowackiej około 150 przyrodników. Obszar liczenia kozic w polskiej części gór jest podzielony na 35 rejonów obserwacyjnych. Każdy zespół, który liczy kozice, ma mapkę i porusza się tylko w swoim sektorze. Obserwatorzy idą od górnej granicy lasu w stronę szczytów, gdzie spotykają się z kolegami ze Słowacji. Każdy z obserwatorów notuje liczbę napotkanych kozic określa miejsce i godzinę, co ma wykluczyć policzenie dwa razy tych samych zwierząt.

Licznie kozic odbywa się dwa razy w roku: w okresie wiosenno - letnim i jesienno - zimowym. Przez dziesiątki lat zaobserwowano, że liczebność kozic w Tatrach podlega dużym wahaniom. Był okres kiedy w polskich Tatrach szacowano liczbę tych zwierząt na 270 sztuk, był też drastyczny spadek pogłowia na przełomie tysiącleci, kiedy odnotowano tylko 69 sztuk.

Przyrodnicy przypuszczają, że przyczyną wahań liczebności tych zwierząt były m.in. wzrost liczby drapieżników, zmiany klimatyczne, kłusownictwo i nadmierny ruch turystyczny. Gwałtowny wzrost pogłowia kozic w Tatrach nastąpił w 2007 roku, kiedy w całych Tatarach naliczono prawie 550 sztuk i liczba ta od trzech lat wzrasta.

Kozica jest symbolem zarówno polskiego, jak i słowackiego Tatrzańskiego Parku Narodowego. Jest gatunkiem chronionym, mimo to zdarza się, że kłusownicy polują na te zwierzęta.

Kozice żyją w niewielkich stadach, zwanych kierdelami, które mają określoną strukturę, na czele stoi zawsze doświadczona samica z młodym, tzw. licówka. W skład kierdla wchodzą też inne samice z młodymi oraz tzw. Roczniaki i dwulatki. Samce żyją najczęściej samotnie lub tworzą grupy kawalerskie, dołączając do stad jesienią, na czas godów.